W ostatnim czasie opublikowano wyniki nowego badania naukowego dotyczącego infliksymabu, substancji czynnej, która znacząco zmieniła podejście do leczenia chorób zapalnych jelit, takich jak choroba Crohna i wrzodziejące zapalenie jelita grubego. W badaniu tym szczególną uwagę zwrócono na pacjentów, u których terapia dożylna infliksymabem nie przyniosła oczekiwanych rezultatów. Wyniki sugerują, że przejście na podskórną formę infliksymabu może przynieść korzyści kliniczne dla tych pacjentów, co ma istotne znaczenie dla praktyki klinicznej.
Nowe podejście do leczenia infliksymabem
Infliksymab jest silnym lekiem anty-TNF (czynnik martwicy nowotworów), który od lat stosowany jest w leczeniu chorób zapalnych jelit. Tradycyjnie podawany dożylnie, infliksymab okazał się skuteczny w indukowaniu i utrzymywaniu remisji choroby. Jednakże, konieczność częstych wizyt w szpitalu w celu infuzji stanowiła istotne obciążenie dla pacjentów i systemu opieki zdrowotnej.
Nowa formuła podskórna infliksymabu (CT-P13) została niedawno zatwierdzona do stosowania u pacjentów dorosłych. Podskórna droga podania oferuje kilka korzyści, w tym większą wygodę dla pacjentów oraz potencjalne oszczędności kosztów związanych z opieką zdrowotną. Badania wykazały, że skuteczność podskórnego infliksymabu jest porównywalna do formy dożylnej, jednak brakowało dotychczas badań dotyczących jego skuteczności u pacjentów, którzy nie reagowali na terapię dożylną.
Metodyka badania
Badanie objęło retrospektywną analizę danych pacjentów z chorobami zapalnymi jelit, którzy przeszli z dożylnej na podskórną formę infliksymabu. W analizie uwzględniono pacjentów, u których podczas terapii dożylnej występowały niewystarczające odpowiedzi biochemiczne, mierzone poziomem białka C-reaktywnego (CRP) oraz kalprotektyny kałowej (FC). W badaniu wzięło udział 44 pacjentów, a dane zbierano na przestrzeni kilku lat.
Kryteria włączenia i ocena pacjentów
Do badania włączono pacjentów, którzy otrzymali co najmniej trzy dawki podtrzymujące dożylnego infliksymabu, a następnie wykazali niewystarczającą odpowiedź biochemiczną. Wszyscy pacjenci przeszli na terapię podskórną i byli monitorowani przez co najmniej sześć miesięcy.
Oceniano zmiany w poziomach CRP i FC przed i po zmianie terapii, a także poziomy infliksymabu w surowicy (TL). Dodatkowo analizowano obecność przeciwciał przeciw infliksymabowi (ATI).
Wyniki badania
Poprawa biochemiczna po zmianie terapii
Wyniki wskazują, że przejście na podskórny infliksymab prowadziło do poprawy biochemicznej u znacznej liczby pacjentów. Spośród 44 pacjentów, którzy przeszli na nową formę terapii, 6 z 10 pacjentów z podwyższonym poziomem CRP doświadczyło normalizacji tego wskaźnika. Podobnie, 26 z 42 pacjentów z podwyższonym poziomem FC zauważyło jego obniżenie poniżej ustalonego poziomu granicznego.
Analiza poziomów infliksymabu
Badanie wykazało wzrost poziomów infliksymabu w surowicy po przejściu na podskórną formę terapii zarówno u pacjentów reagujących, jak i niereagujących na leczenie. Niemniej jednak, nie stwierdzono istotnych różnic w poziomach infliksymabu przed i po zmianie terapii między grupami pacjentów.
Dyskusja i wnioski
Badanie dostarcza nowych dowodów na to, że podskórny infliksymab może być skuteczną alternatywą dla pacjentów z chorobami zapalnymi jelit, którzy nie reagują na terapię dożylną. Chociaż podskórna forma leku oferuje wygodę i potencjalne oszczędności, potrzebne są dalsze badania na większej populacji pacjentów, aby potwierdzić te wstępne wyniki.
Wprowadzenie podskórnego infliksymabu do praktyki klinicznej może zrewolucjonizować podejście do leczenia pacjentów z niewystarczającą odpowiedzią na terapię dożylną, oferując im nowe możliwości terapeutyczne. Niemniej jednak, konieczne są dalsze badania, aby lepiej zrozumieć długoterminowe skutki i potencjalne korzyści tej formy leczenia.
Bibliografia
Lee Bokyeong, Kim Minjee, Kim Eun Ran, Hong Sung Noh, Chang Dong Kyung and Kim Young-Ho. Effectiveness of switching to subcutaneous infliximab in inflammatory bowel disease patients with inadequate biochemical response during intravenous administration. Scientific Reports 2024, 14(5), 1383-1395. DOI: https://doi.org/10.1038/s41598-024-75693-7.
